Donderdag 21 juli zijn we na Joost z’n middagslaapje even naar Wolfach geweest. Geen heel bijzondere plaats, maar we waren er eventjes uit geweest en hebben een lekker ijsje gegeten daar.

 

Vrijdag 22 juli zijn we naar Straatsburg (Frankrijk) geweest. Als we ergens iets zien met ‘UNESCO world heritage site’, en we zijn in de buurt, dan willen we daar ook heen!! Heel bijzonder is het feit dat deze stad al zo vaak gewisseld heeft van land. Het heeft een interessante geschiedenis.

Ik was zo slim geweest om de ID-kaarten van mij en de kinderen in m’n andere tas in de tent te laten zitten, dus we gingen als illegalen de grens over. Best wel eventjes spannend, omdat Frankrijk de noodtoestand heeft en dus verscherpte grenscontroles. Gelukkig was er bij de oversteek van de Rijn geen douanier te bekennen en waren we daarna snel in Straatsburg.

Toen op zoek naar een parkeergarage. Toen we eindelijk eentje hadden gevonden en we al vlak bij de kaartjesautomaat waren, kwamen we tot de ontdekking dat deze garage voor auto’s max 1.80 meter hoog is. Oeps! Wij hadden de dakkoffer er nog op en dat ging niet passen! Dus de versnelling in z’n achteruit en de helling achteruit weer omhoog. Gelukkig kwam er geen auto achter ons want dit was wel even zweten. De volgende garage konden we gelukkig wel in. Nooit bij nagedacht.

Eenmaal in de stad, liepen we gewoon lekker rond en af en toe een paar winkels in (Jack Wolfskin is wel een favoriet bij ons). Daar zagen we de sandalen van Maarten ook nog in de aanbieding, maar die hadden we niet nodig (….dachten we… – zie komend verhaal).

We merkten al snel de surveillerende groepjes soldaten op, die bewapend door de hele binnenstad liepen. Dan sta je toch wel even stil bij het feit dat óók hier wel eens iets zou kunnen gebeuren, helemaal omdat Straatsburg toch ook wel een belangrijke politieke functie heeft. Bah…. niet te lang bij stilstaan en lekker genieten.

We hebben o.a. een bezoekje gebracht aan de kathedraal, waar Maarten een kaarsje heeft gebrand voor ‘ouwe oma’ Schut. We verdenken hem ervan dat hij eigenlijk gewoon een fikkie wilde stoken, haha.

Daarna weer lekker slenteren door de straten vol met vakwerkhuizen. Eén plekje was helemaal prachtig: La Petit France, vroeger een looiersbuurt aan het water, nu een startpunt voor de rondvaartboten en de vele terrasjes. Maar prachtig was het wel.

Voor Maarten kan Straatsburg niet meer stuk; hier heeft hij een Marioknuffel gescoord. Die wilde hij al heel lang hebben, maar telkens hebben we zijn verzoek afgewezen vanwege de prijs. Nu overheerste bij ons het vakantiegevoel en mocht hij ‘m eindelijk hebben.