Joost naar de grote school

Vandaag is Joost naar de grote school om te wennen!

Vanmorgen zei hij 1 keer, dat hij niet heen wilde, maar daarna ook niet meer. We pakten onze fietsen, hij was vrolijk en praatgraag en we gingen naar school.

In de klas stond zijn stoel al klaar naast Steijn. Daar was hij vriendjes mee op de PSZ. Dus toen hij naast hem kwam te zitten, was het meteen al gezellig kletsen en boekjes kijken met hem. Joost had totaal geen aandacht voor mij. Juf zei nog dat ik langer mocht blijven, maar ik was totaal niet ‘in the picture’ bij Joost. Heb maar aan Joost gevraagd: ‘Wil je dat ik blijf?’ waarop Joost zei: ‘Nee, hoor, dat hoeft niet’.  Dus dikke kus en toen ben ik weg gegaan. Natuurlijk heb ik nog even op de gang door het raam gespiekt en buiten ook nog even. Joost kreeg door dat ik buiten stond, begon vrolijk te zwaaien en ging weer verder met z’n vriendje.

 


 

Dapper neefje Marnix

Lieve Marnix, je maakt heel wat mee nu. Alles gaat in een sneltreinvaart, haast niet te bevatten. Ook voor Irene en Emile een zware nachtmerrie.

Ik zal nooit meer angst hebben voor een prikje, of iets anders ‘onbenulligs’. Als jij kunt , wat de afgelopen dagen met jou is gebeurd, dan moeten wij die kleine ‘onbenullige’ dingen zeker aankunnen.  Dit zet alles in perspectief. Hoe belangrijk het is dat je gezond mag zijn, dat je van je kinderen en het leven om je heen geniet. Dat je ontspannen kunt zijn, zonder zorgen. Alleen het belangrijkste telt. Niks doen waar je geen zin in hebt, alleen waar je echt voor wilt gaan.

Lief neefje. We denken aan je lieve schat. Zet ‘m op! ‘

Lieve Emile en Irene.  Jullie zijn toppers, een grote steun voor Marnix en elkaar.