Zondag 28 juli vertrokken we rond 9 uur voor het eerste deel van de reis, op weg naar het Hilton hotel in Nürnberg. Zo’n 6,5 uur kale reistijd.

Het was best spannend of we wel op vakantie konden gaan, want Sebastiaan ontwikkelde anderhalf week daarvoor een evenwichtsstoornis (neuritis vestibularis). Volgens de dokter zouden de ergste klachten (niks anders kunnen dan stil op bed liggen met de ogen dicht) na een week voorbij zouden zijn. Gelukkig ging het na 4 dagen steeds een klein beetje beter, maar nog niet zo goed dat Sebas de hele rit kon gaan rijden. Dus we hebben de rit naar Nürnberg gedeeld. Zodra Sebas zich niet meer fijn zou voelen met rijden (hij kón tenminste wél weer autorijden!), zou ik het overnemen. Zodoende heb ik ook zo’n 3,5 uur gereden in de geleende Volkswagen Touran van mijn ouders. Óók zo’n dingetje, want Sebas z’n auto kan onverwachts afslaan- en om dit te vermijden tijdens de vele bergritjes, die zouden volgen – hebben we hun auto mogen lenen! Erg fijn! Een mooie bijkomstigheid is, dat die auto toch ietsjes groter is dan onze auto. Dus we hoefden alleen maar onze trekhaakkoffer mee, de rest paste wel in de auto.

De rit naar Nürnberg verliep goed. Toen we op een gegeven moment in een file van 2 uur terecht kwamen, zag ik ineens dat meerdere auto’s ergens van de snelweg af gingen (geen normale afrit). Ik heb het stuur naar rechts gegooid, mooi 2 x kunnen invoegen in de volgende rijbaan (3 baans) en toen nét op tijd de (illegale) afslag kunnen nemen, die velen voor mij ook namen. Een gouden greep, want deze nieuwe weg leverde ons een voordeel van 1,5 uur op.

In Nürnberg aangekomen, kwamen we aan bij het hotel. Maar tegenvaller voor mij: het Hilton hotel was net 2 weken daarvoor overgenomen door een ander hotelketen. Desalniettemin was de kamer die we hadden ontzettend groot! We hadden een familiekamer geboekt (4 personen) en heerlijk ruim voor ons allen. Zo’n grote kamer hebben we nog nooit gehad (en dat voor €125,- incl ontbijt!)

Na het ontbijt, de volgende dag, vertrokken we rond 10.30 uur op weg naar Lofer, net over de grens bij Duitsland. Een mooie route, langs de Chiemsee en Inzell. Rond 15.30 uur kwamen we aan op camping Grubhof en konden we de tent gaan opblazen en inrichten en konden we nadat we klaar waren even een hapje eten op de camping.

De volgende dag gingen we met de ‘Saalachtal card’ de kabelbaan in Lofer omhoog, zonder kosten. Daar bleek boven een leuke speeltuin voor de kids te zijn en uiteraard een prachtig uitzicht.

Op woensdag 31 juli bleven we in de buurt en zijn we met die kaart naar de Lamprechtshöhle gegaan, maar dat was voor Sebas niet geheel een succes. Al die trappen en toch nog best wankel zijn, is niet een beste combinatie. Maar goed…. kalm aan…. dat wou dan nog wel. Maarten zag bij de uitgang (winkeltje) nog een mooie steen en Joost zag een haaientand, die ze van ons gekregen hebben. Daarna nog even neuzen in het stadje Zell am See. Bijzonder gebeuren daar… Ineens waan je je in een Islamitische wereld. Een en al bebording met Arabische tekens en vrouwen met hoofddoekjes en moslims. Blijkt dat Zell am See een paradijs is, zoals beschreven in de Koran.

In het stadje hebben we nog een schatkistje vol met kleine edelsteentjes gekocht en ik heb een mooie (kleine) amethyst gekocht. Helaas kregen we een beste regenbui over ons heen. Er zat niks op dan zeker een half uur te schuilen onder een overkapping bij een winkel. Toen het droger werd, zijn we toch maar richting het meer gelopen om daarna snel weer terug te gaan naar de camping.