Wat hadden we er zin in! En we waren er helemaal klaar voor!
We vertrokken ‘s ochtends pas om 09.00 uur van huis. We zouden deze dag net voorbij Ulm rijden, want we hadden een 4 persoonskamer in een hotel geboekt in Niederstötzingen. We kwamen daar rond 16.00 uur aan. lees meer
Woensdag: “Mama, ik wil wel weer een keertje een broodje met ei van de McDonalds”…..
De laatste dagen van de vakantie waren alweer aangebroken. Het gaat toch ook veel te snel voorbij.
Donderdag gingen we, behalve ‘s ochtends zwemmen, nog even naar een ‘Waldspielplatz’ in het naastgelegen dorpje Bollenbach.
Maarten en ik hebben daar nog een poging gedaan om de geocache te vinden. We moesten de heuvel omhoog via een smal paadje. Toen we eenmaal vlakbij waren (nog 25 meter te gaan), bleek dat we nog een stuk heel steil omlaag moesten (of misschien via een ander paadje??) Daar gingen we ons in elk geval niet aan wagen, dus we zijn weer naar beneden gegaan om gauw weer verder te spelen.
Toen het ging regenen, zijn we weer weg gegaan om (heel impulsief) weer uit eten te gaan in Haslach, bij hetzelfde restaurantje als eerder. Maarten vond de pasta daar zó lekker en wij vonden het ook geen straf 😉
Wat is een vakantie zonder kasteel? Voor ons is het een must! En zowaar was er eentje vlakbij. Helaas wel helemaal gerestaureerd (beetje té nieuw nu), maar toch leuk om even te bezoeken. Daarna gingen we naar de stad Offenburg.
Er zijn daar ontzettend veel leuke kunstwerken waar kinderen mee konden spelen (en soms ook nat worden) en dat trekt natuurlijk enorm. Bij de spuiters is Maarten helemaal nat geworden, omdat hij uitgegleden is, of omdat hij gewoon het water bij zijn broekspijpen in liet spuiten.
Zoals elke dag waren we redelijk laat ons bed uit. Tja… als de kids ‘s avonds niet willen slapen, willen ze ‘s ochtends wel uitslapen. Voor ons geen straf natuurlijk om dagelijks vanaf 08.30 uur wakker te worden (soms zelfs ná 09.00 uur!) Alleen wilden we vandaag niet te laat ons bed uit, want Maarten z’n vakantievriendje Ivo zou vandaag vertrekken en hij wilde hem natuurlijk wel uitzwaaien.
‘s Ochtends hebben we nog gezwommen met z’n allen. Joost was inmiddels helemaal aan het zwemmen gewend, dat hij steeds ondernemender werd en inmiddels in z’n eentje al de gang naar het peuterbadje maakte. Dat was voorheen een lichtelijk drama, zodra zijn teentjes nat werden. Nu stapte hij zo het bad in.
‘s Middags, na het slaapje van Joost (die waren ‘s middags nooit een probleem), gingen we richting Haslach om daar de Uhrenkopf te beklimmen, een uitkijktoren. We waren al geïnformeerd door onze buurtjes dat het een steile klim naar boven was, maar dat het de moeite echt wel waard is.
