Nog eventjes en dan is het zover: Maarten 1 jaar oud! Wat een mijlpaal!!!

Nog eventjes en dan zijn Sebas en ik 1 jaar ouders van een ontzettend lieve schat. En zo zie ik het ook. Het is een schat! Iemand die me heel dierbaar is, waar ik heel trots op ben.

Allerlei gevoelens en gedachten gaan nu door me heen. Vooral denk ik de afgelopen dagen veel terug aan die tijd vlak voor de geboorte en uiteraard aan een jaar waarin heel veel is gebeurd.  Waarin Maarten zo ontzettend is gegroeid. Van een hulpeloos wezentje naar een ventje met een eigen willetje en karakter.  Aan een ventje die zijn eerste woordjes heeft gezegd: “aai” , “da(g)”, en “bah” (=lekker). Ik denk ook aan een ventje die begonnen is met omrollen (wat was dát al een mijlpaal), toen ging tijgeren, daarna kruipen en nu toe is aan zijn eerste stapjes (met babywalker, rond de tafel.)

Ook heb ik veel bewondering voor Sebas, die zo ontzettend leuk met Maarten omgaat. Lekker dollen, geinen, samen kruipen op de knieën, gekke geluidjes maken en lachen. Maar ook als Maarten verdrietig is, kan Sebas vaak heel goed zorgen dat hij weer vrolijk wordt. Wat genieten we samen toch van het bedtijdritueel, wat we altijd samen doen. Sebas poetst zijn 8 tandjes en ik verschoon hem. Samen leggen (of jonassen) we hem  in bed en krijgt hij kusjes van beer en schaap en als afsluiting zingen we samen een liedje. Wat er ook gebeurt, we proberen hem samen in bed te leggen. Een heerlijk moment. 

Ook onze families zijn gek op Maarten. Beide opa’s en oma’s passen met plezier op en we zien dat Maarten altijd vrolijk is, als we weer thuis komen. Ook de ooms en tantes gaan zo leuk met hem om. Ook dat is een genot om te zien. Dat hij zo geliefd is, maakt me erg trots en blij.

Ik blijf me elke dag weer verwonderen over mijn mannetje. Wat is het toch bijzonder om een kindje te mogen hebben en hem elke dag te zien groeien. 

Ik geniet vandaag nog van mijn baby. Maar vanaf morgen van mijn lieve dreumes!

Wat was het genieten gisteren met het mooie weer. Gewoon jammer om binnen te blijven. Dus besloten Sebas en ik om op stap te gaan. Maarten kreeg een, nog veel te grote, zomerjas aan (bedankt Gera!) en we gingen met z’n drieën op de fiets. We kwamen bij mijn ouders uit, want daar kan Maarten lekker in het gras spelen. Hij heeft dan ook zeker genoten in en van het gras, mjammie!  Ook heeft hij z’n ogen uitgekeken bij de geitjes van de achterburen.

De haan van mijn ouders vond Maarten iets minder leuk, maar hij begint er steeds meer aan te wennen. Op het laatst reageerde hij nauwelijks, dit in tegenstelling tot zijn eerste ervaring met de haan waarbij hij in huilen uitbarstte.

Hopen dat deze prachtige dagen lang zullen duren!

Aan het eind van de middag hebben Maarten en ik weer een bezoek gebracht aan het consultatiebureau. Hij weegt nu 11.060 gram en is 79 cm lang! Nog steeds zit hij aan de bovengrens van de curves, maar alles is in verhouding. Hij moest nog een propje papier pakken en dat deed hij keurig tussen duim en wijsvinger. Ook met z’n andere hand was dat geen probleem. Hij liet de wijkverpleegkundige ook nog even zien dat hij het ook kon overpakken met zijn andere hand en dat hij het ook nog wel in de mond kon stoppen! Ze werd veelvuldig begroet –  “Haai” – en ze kreeg zelfs nog een applaus. Je begrijpt zelf wel dat het applaus kwam vóórdat hij z’n prikken kreeg , want na de inentingen was hij niet zo vrolijk meer. Hij heeft maar eventjes gehuild, dat viel me nog mee. De pleisters die hij op zijn benen geplakt kreeg, werden er  ook meteen weer afgehaald (keurig tussen duim en wijsvinger overigens 😉 )

Vanavond was hij wel heel zielig. Ik kwam terug van 10-minutengesprekken van school en was nog net op tijd om hem, samen met Sebas, in bed te stoppen.  Alles ging goed, vertelde Sebas, totdat hij mij zag. Toen was het huilen, huilen, huilen. Zijn armpjes gingen open; ik moest hem troosten. Daarna was het heel zielig huilen en legde hij zijn hoofd op mijn schouder. Na 20 minuten werd hij eindelijk rustig en hebben we hem in z’n bedje gelegd. Nu slaapt hij. Ik hoop dat de nacht rustig blijft…..