Aan het eind van de middag hebben Maarten en ik weer een bezoek gebracht aan het consultatiebureau. Hij weegt nu 11.060 gram en is 79 cm lang! Nog steeds zit hij aan de bovengrens van de curves, maar alles is in verhouding. Hij moest nog een propje papier pakken en dat deed hij keurig tussen duim en wijsvinger. Ook met z’n andere hand was dat geen probleem. Hij liet de wijkverpleegkundige ook nog even zien dat hij het ook kon overpakken met zijn andere hand en dat hij het ook nog wel in de mond kon stoppen! Ze werd veelvuldig begroet –  “Haai” – en ze kreeg zelfs nog een applaus. Je begrijpt zelf wel dat het applaus kwam vóórdat hij z’n prikken kreeg , want na de inentingen was hij niet zo vrolijk meer. Hij heeft maar eventjes gehuild, dat viel me nog mee. De pleisters die hij op zijn benen geplakt kreeg, werden er  ook meteen weer afgehaald (keurig tussen duim en wijsvinger overigens 😉 )

Vanavond was hij wel heel zielig. Ik kwam terug van 10-minutengesprekken van school en was nog net op tijd om hem, samen met Sebas, in bed te stoppen.  Alles ging goed, vertelde Sebas, totdat hij mij zag. Toen was het huilen, huilen, huilen. Zijn armpjes gingen open; ik moest hem troosten. Daarna was het heel zielig huilen en legde hij zijn hoofd op mijn schouder. Na 20 minuten werd hij eindelijk rustig en hebben we hem in z’n bedje gelegd. Nu slaapt hij. Ik hoop dat de nacht rustig blijft…..