Vandaag ben ik met Maarten naar het consultatiebureau geweest voor de eerste keer. Ik was erg benieuwd of er een oorzaak gevonden zou worden voor het vele huilen. Vooraf heb ik al mijn vragen afgevuurd op de arts en bij de controle bleek dus dat zijn nekje enigszins vast zit. Waarschijnlijk is dit gekomen door het lange persen tijdens de bevalling. Hierdoor heeft hij vrij lang in een  ongemakkelijke houding gezeten met z’n hoofdje. We hadden wel al gezien dat hij een voorkeurshouding naar links heeft. Maar wat je ook doet, hij draait z’n hoofd steeds weer terug. Hij ligt natuurlijk op zo’n manier, dat hij er het minste last van heeft.

Gelukkig hebben we een verwijzing naar de kinderfysiotherapeut gekregen. Zij komt a.s. maandagochtend al bij ons thuis! Ben erg benieuwd wat er dan gaat gebeuren. Ik ben dan ook benieuwd of het huilen na de behandelingen minder heftig is.

Verder is Maarten tijdens het bezoekje aan het consultatiebureau gewogen en gemeten. Hij weegt nu 4620 gram (is dus 790 gr gegroeid) en z’n lengte is nu 58 cm (51 cm bij geboorte). Op de curves zit hij boven het gemiddelde. Vooral de lengte sprong eruit en het verbaast me helemaal niets. Lange mensen zitten in de familie: 2 meter is niet raar. Dus wat dat betreft doet ons mannetje het super. Hij was ook zooooo heerlijk rustig vanochtend! Helemaal kalm en alert en nam alles rustig in zich op. Super ventje!!!

Wat is ie lief als ie slaapt…. Ook als hij niet slaapt hoor, maar dan huilt hij zoveel, jammer genoeg. Vandaag weer een nieuwe methode proberen om te kijken of hij nu wel meer wil slapen, i.p.v. huilen.  Elke dag hebben Sebas en ik ‘babyoverleg’. Wat werkt wel, wat werkt niet, wat kunnen we morgen eens gaan proberen? Vannacht om 03.00 uur heeft Sebas maar besloten om op een ander kamertje te gaan slapen, omdat Maarten nogal druk was. Sebas moet wel gewoon weer aan het werk en daarvoor moet hij toch wel enigszins fit zijn.  

Dit is wel een lastige cursus: we hebben het praktijkmateriaal wel al, maar de theorie ontbreekt nog… 

Maar dit alles neemt niet weg dat we ontzettendblij zijn met ons mannetje! En het lijkt wel alsof hij ons soms ook voor de gek heeft. Dan laat hij bijvoorbeeld scheten terwijl je net de luier afgedaan hebt. Als je dan zijn koppie ziet, metdie ondeugende oogjes, dan smelt je direct! Of… juist gaan plassen als de luier af is. En dan is het net een brandweerslang waar druk op staat: het straaltje spuit overal heen (ook tegen de muren…) Dat die nog niet geel zijn, is een wonder. Ook vraag ik me af, of hij laatst expres in mijn (ahum) decolleté gespuugd heeft en daarna even lekker met zijn lijfje erover heeft gefriemeld. Hmmm…  Babyspuug all over! Wat we in elk geval geleerd hebben is ons niet meer druk te maken over vlekken van spuug in je kleren. Het is onvermijdelijk! Daar hebben ze wasmachines voor uitgevonden…

Wat genieten we van het mooie weer, althans… als Maarten zodanig rustig is dat we fatsoenlijk buiten kunnen zitten. Afgelopen vrijdag was het helemaal mis: Maarten huilde van 08.30 tot 15.30 uur bijna aan een stuk door. Ik kon het de buren niet aan doen om met hem buiten te zijn. Niets hielp: speen niet, melk niet, schone luier niet, dekentje af, dekentje erop… pfff… wat was ik radeloos. De eetafspraak bij mijn ouders heb ik maar afgezegd.

Zaterdagochtend ging het wel ietsjes beter, maar moest ik steeds bij hem zijn om de speen in z’n mond te houden, dan bleef hij kalm. Ook een flesje kalmeerde hem niet. In de middag ging het een stuk beter gelukkig. We zijn naar het centrum gewandeld en hebben daar wat boodschapjes gedaan. Ook maar eventjes naar de C&A geweest om daar wat goedkope zomerbroeken te kopen. MAATJE 42!!! Pfffff. Ook al zat ik na 1 week alweer op mijn startgewicht, de vetverdeling is hier en daar wat veranderd. Geen broek kon ik meer aan. Wat een tegenvaller!! Ik was er toch wel vanuit gegaan dat ik wel weer m’n oude zomerbroeken aan kon, maar niet dus. Nog maar even flink wat oefeningen doen, denk ik. En ik laat de chocola ook maar staan……