Tweede Kerstdag

Vandaag zijn we naar opa en oma Missche gegaan om daar lekker met de rest van de familie te eten. Maarten hebben we daar eerst rond 12.15 uur op bed gelegd, maar van slapen kwam niet zoveel terecht. Toen hij rond 14.30 uur weer uit bedje ging, was het eten ook klaar. Met rode wangetjes zat hij aan tafel. We hebben lekker gegeten.

Oma had menukaartjes laten maken door opa en Eric. Maarten kreeg wel een héle speciale uitvoering. Zo stond zíjn menukaartje vol met logo’s die hij heel goed kan benoemen. Wat een feest der herkenning voor hem: “Nuisend!” “Coca cooowaa!” “Awldi!” “Lidl!” En op zijn naamkaartje: “Mjammie jammie!”

Na het eten gingen de beide ooms nog even lekker gek doen met Maarten. Wat vond hij ‘paardje rijden’ toch een leuk spelletje. Op de foto’s is de pret (bij allen!) goed te zien.


  

Eerste Kerstdag

Eerste Kerstdag hebben we doorgebracht bij opa en oma Pas. Het was erg gezellig. Maarten scharrelde lekker rond en kreeg een paar leuke cadeautjes! Even later kwamen Emile, Irene en Marnix ook en konden we al snel aan tafel. Al met al hebben we bijna 2 uur aan tafel doorgebracht en de beide kleine heren hielden het goed vol! Dat was toch wel erg knap van ze! En gesmuld dat we allemaal hebben van oma’s kerstdiner…. mmmmmmm…

De kleine mannen gingen rond 8 uur slapen en wij hebben nog gezellig gepraat, koffie gedronken en cadeautjes uitgepakt. Rond 12 uur zijn we weer richting huis gegaan.


 

Doorpakken

Sinds Maarten een andere slaapzak heeft, is het slapen hopeloos ‘s avonds. Waar hij bij de Puckababy slaapzak altijd goed doorsliep en geen kik gaf, is het (door)slapen bij de Combisleeper een veel groter probleem. Bij elk geluidje die we maken, zoals een krakende traptrede, is het een groot drama!
Als we dan naar hem toe gaan, dan zoekt hij allerlei excuses om tijd te rekken: vragen naar papa, water drinken, auto, Abe, kijken (waarnaar eigenlijk?)
Inmiddels laten we hem maar huilen, uiteindelijk wordt hij wel stil. Maar het geeft me geen goed gevoel als ik vanuit zijn kamertje heel hard: “Mamaaaa!” hoor, en ik kom niet… Beetje schuldgevoel. Ik heb dan liever dat hij zijn vader roept 😉

Maar ooit zal hij wel wennen aan z’n nieuwe slaapzak. Maar ik geef hem groot gelijk: de Puckababy was een superding!


 

working 9 to 5