Sinds Maarten een andere slaapzak heeft, is het slapen hopeloos ‘s avonds. Waar hij bij de Puckababy slaapzak altijd goed doorsliep en geen kik gaf, is het (door)slapen bij de Combisleeper een veel groter probleem. Bij elk geluidje die we maken, zoals een krakende traptrede, is het een groot drama!
Als we dan naar hem toe gaan, dan zoekt hij allerlei excuses om tijd te rekken: vragen naar papa, water drinken, auto, Abe, kijken (waarnaar eigenlijk?)
Inmiddels laten we hem maar huilen, uiteindelijk wordt hij wel stil. Maar het geeft me geen goed gevoel als ik vanuit zijn kamertje heel hard: “Mamaaaa!” hoor, en ik kom niet… Beetje schuldgevoel. Ik heb dan liever dat hij zijn vader roept 😉

Maar ooit zal hij wel wennen aan z’n nieuwe slaapzak. Maar ik geef hem groot gelijk: de Puckababy was een superding!