Vandaag weer op de weegschaal gestaan. Het blijft gelukkig steken op 66 kilo. Ben bewuster bezig met eten van fruit en groente. Drink regelmatig melk en heb extra vitamine C tabletten op advies van verloskundige. Nog een paar dagen (6 september) en dan hebben we weer een afspraak bij de verloskundige en komt er weer een echo. Als dan alles goed is, dan kunnen we het de ‘wereld’ vertellen.

De verloskundige vertelde ons de vorige keer over de combinatie test en vroeg ons na te denken of we dit willen doen. Deze test bestaat uit een bloedtest en een nekplooimeting, waarbij de kans wordt berekend dat je kindje het syndroom van Down heeft. Het blijft een kansberekening en helemaal zeker weet je het nooit. We zijn eruit: we doen het niet! Sebas wilde het wel, maar ik niet. Ik zou het hummeltje toch niet weg laten halen als zou blijken dat ik een verhoogde kans heb. Trouwens in veel gevallen blijk je toch een gezond hummeltje te krijgen. Dus wat voor zin heeft het? Het lijkt het Holland Casino wel: één grote gok!

Hier is op zich alles goed, behalve wat milde kwaaltjes gaat alles z’n gangetje. Ik weet gewoon dat ik iets moet eten als ik uit bed kom, dan word ik niet misselijk. Als ik moe ben, ga ik gewoon even slapen en als ik last heb van maagzuur, weet ik dat ik de volgende keer niet meer zoveel patat moet eten ;-). Melk drinken helpt dan wel weer. Voor elk kwaaltje een oplossing en zo heb ik er maar weinig last van gelukkig. Ik hoop dat het zo blijft, want boven de wcpot hangen heb ik geen zin!

Vandaag naar de verloskundige geweest voor de eerste afspraak. We hebben ons hummeltje voor de eerste keer mogen aanschouwen. Het bewoog al behoorlijk en het hartje klopte goed. Nu is het echt!! Waar ik wel wat tegen op zag was het bloedprikken. Daar hou ik dus echt niet van! Maar goed, ik ben er weer doorheen. En we hebben twee fotootjes!

8 weken inmiddels!! Als ik ‘s ochtends op de weegschaal sta ben ik een dikke 2 kilo lichter dan wanneer ik ‘s avonds er op stap… mmmm… vreemd

Gisteren weer naar school geweest om de boel weer in te richten, samen met een paar collega’s. Voor die tijd een tijd voor de spiegel gestaan. Door de meegroei-bh lijkt het allemaal maar niets met m’n shirtjes. Je ziet die lelijke bh steeds. Zo ook vandaag, maar dat was niet erg want ik verwachtte niemand. Totdat Anita ineens op de stoep stond met Femke en ik een blouse aan had die een beetje doorschijnt. Als ze het maar niet door heeft, dacht ik steeds.

Morgen alweer 8 weken…

Misselijkheid begint steeds meer te komen. Maar waar ik het meeste van baal is de vermoeidheid. Het speelt steeds meer!

Vandaag 7 weken zwanger. Hoewel mijn spijkerbroek niet meer dicht wil, weiger ik het op de zwangerschap te gooien. Het hummeltje is nog maar 1 cm groot, dat kan nooit mijn buikomvang verklaren, toch?? Zelfs een broek die ik 5 weken geleden gekocht heb voor de vakantie (maat 40) zit niet meer comfortabel en was dus eigenlijk zonde van het geld. Moet ik dan nu al een positiebroek kopen?

De was is inmiddels gedaan: ben er meer dan 3 uur mee bezig geweest! Het schoot ook gewoon niet op. En dat ik nu kan zeggen dat ik goed en netjes gestreken heb?

Heb elke ochtend last van vlagen van misselijkheid. Het is prima te behappen hoor, alleen wat ongemakkelijk. Toch hoop ik dat het snel voorbij is. Gelukkig heb ik nu vakantie en kan ik het rustig aan doen, maar wat als ik moet werken? Dan wil ik niet met een groen hoofd voor de klas zitten.

“7 weken oud. Je baby groeit heel snel en is nu 1 centimeter groot. Het gezichtje begint zich te vormen. Er komen al bovenlipjes. Ook krijgt je kindje nu neusgaten. Het oortje is in de basis al aangelegd. Horen kan de baby nog niet. Dat duurt nog dertien weken. Zijn hartje heeft nu vier hartkamers, net als wij en kan het bloed al rondpompen. Bij een echo zul je nu ook heel duidelijk het hartje van je baby zien kloppen. Het ruggenmerg en de hersenen zijn nu bijna helemaal aangelegd. Er word nu ook hard gewerkt aan het geslacht van je baby. Ook al is dit nu nog niet zichtbaar, de organen zijn in aanbouw. Je baby is zelfs al zo sterk dat hij deze week voor de eerste keer op eigen krachten kan bewegen. Al merk je dat niet, er is nog zoveel ruimte dat je dat nog niet kunt voelen. De handen hebben al vingertjes en de voeten al teentjes, wel nog met zwemvliesjes ertussen.”