Zondag 17 juli om 08.30 uur vertrokken we met volle auto en dakkoffer richting Steinach (Kinzigtal – Zwarte Woud). Zoals gewoonlijk begonnen we de reis met ons traditionele lied: ‘Sultans of Swing’ van Dire Straits. Dit was het eerste lied dat we hoorden, toen we voor de eerste keer met mijn Opel Corsaatje op vakantie gingen in 2007. Sindsdien draaien we dit lied altijd als we de vakantie beginnen.

De heenreis was er één van veel wegwerkzaamheden, veel files en gejengel vanaf de achterbank. Maarten vermaakte zich prima met IPad en Nintendo DS, maar Joost was er al snel klaar mee. Hopelijk zou hij nog even een aantal uurtjes willen slapen, alleen dat werd slechts een hazenslaapje van max. 45 minuten. Grote tegenvaller dus, aangezien de ‘kale’ reistijd 6,5 uur zou bedragen en we dus niet zo blij waren met 6 uur gejengel.

Dus we zijn om de 2 uur gestopt, om even de energie van de kids er weer uit te laten.  Door alle oponthoud kwamen we pas om 17.30 uur aan op de camping. Gelukkig hadden we een tent geboekt, waar alles al in zat, dus we hoefden alleen de bedden op te maken en de spullen uit de auto in de tent te doen en we konden relaxen….. dachten we….

Helaas waren we alleen maar bezig om Joost uit alle tenten van het hele veldje te halen. Meneer liep in en uit, bij alle tenten. Omdat we dat nogal bezwaarlijk vinden, hobbelden wij er steeds achter aan. Dus we hebben bijna alle Vacansoleil tenten van binnen gezien op ons veldje. De mede veldbewoners moesten wel lachen om onze pogingen Joost uit de tenten te houden. Dus ik ben blij dat we meteen al voor entertainment/animatie zorgden. Maarten had na 5 minuten al een speelkameraadje Ivo. Daar heeft hij veel plezier mee gehad 1,5 week lang.

Maandag 18 juli hebben we het lekker rustig aan gedaan. Het weer was uitstekend: heerlijk warm en zonnig. Lekker om even te gaan zwemmen bij het naastgelegen gemeentelijk zwembad. Wat een topzwembad was dat! Super faciliteiten, mooie ligweide met veel mooie bomen (schaduw!) , een top kinderbadje en leuk groot zwembad. En het leuke was: met de KONUS gästekarte (gratis Ov-kaart) was dit bad voor ons gratis.

Dinsdag 19 juli hadden we ons eerste uitstapje naar Triberg. Daar was een prachtige waterval (hoogste van Duitsland). Het dorpje was wel erg toeristisch, met heel veel koekoeksklokken bijv. Het leek wel: hoe gekker hoe beter. Eén winkel had zelfs een megakoekoeksklok op de gevel.

Woensdag 20 juli gingen we geocachen. Ik dacht gezien te hebben dat dit pad ongeveer een uurtje zou duren, maar dat bleek achteraf juist meer dan een uur te duren. Inschattingsfoutje, want ik dacht even voor Joost z’n slaapje te kunnen wandelen en dan hem naar bed brengen. Al met al waren we 3,5 uur onderweg en sliep Joost tijdens de wandeling zelfs eventjes in de rugdrager bij Sebas.

We liepen dus het Räuber Hotzenplotz Pfad.  Dit pad was al een puzzeltocht, maar er lag óók nog een geocache (Multi) bij. Dus 2 vliegen in 1 klap. De route was mooi, leuk opgezet voor kinderen (en volwassenen) en leerzaam. We volgden Hotzenplotz’s neus, want die wees ons de weg. We moesten allerlei opdrachten doen: kijken welke paddenstoelen giftig of niet giftig waren, dennenappels in een hoed gooien, boomstammen optillen, door een rovertunnel lopen, dieren en sporen zoeken onderweg, luisteren naar diergeluiden, genieten van het uitzicht, ervaren hoe goed vleermuizen kunnen ‘horen’, huppen over boomstammen. Bij elk station moesten we puzzelen voor een letter. Dus voor Maarten (en voor ons) was het erg leuk! En dan als laatste kwamen we aan bij het rovershol van Hotzenplotz. Daar stond de grote kist die hij stiekem had versleept naar hier. Hier zat een ‘krokodilhund’ in (het antwoord van de puzzel).  En dan was er nog de geocache…. Die vonden we even later.  Ondanks dat we veel steile hellingen moesten beklimmen (leuk voor Sebas met de rugdrager), was het een leuk uitje!