Op geocaching.com zag ik dat er 9 speciale geocaches in het dal verstopt zijn. Als je daar 5 van doet, dan krijg je bij het toeristenbureau in Längenfeld een speciale Ötztaler geocoin (met trackingnummer). Met een speciale kaart kun je loggen d.m.v. een stans in elk gevonden doosje, met z’n eigen patroon. De eerste cache die we hiervan deden was ‘Adlerblick‘.  De locatie was vlakbij de camping, maar het startpunt van de tocht lag toch echt een heel stuk verder weg.

Na het zoeken van een parkeerplekje gingen we op pad. Eerst door het weiland met koeien, waar ze al stonden te wachten op ons. Na het knuffelen en aaien met een ‘lieve’ koe die de aandacht kennelijk heel lekker vond, gingen we onze weg vervolgen. Alleen de ‘lieve’ koe kwam ons achterna, eerst langzaam, daarna iets meer op een draf. Hij gaf Sebas nog een stevig ‘koppie’; een teken voor ons dat we toch maar sneller gingen doorlopen. Als snel was de situatie weer kalm en konden we richting de heuvel lopen.

Dat was best een uitdaging. We deden het rustig aan en met Joost soms even op de nek bij Sebas, zijn er best wel wat zweetdruppels gevallen. Onderweg ging Sebas nog even met z’n drone vliegen, maar hij durfde het niet aan om ver weg te vliegen.  Eenmaal bij het uitkijkpunt moesten we nog één obstakel overwinnen. Een steile wand met touw om zo bij de cache te komen verderop de heuvel. Even verderop vond ik een makkelijkere route voor mij en Joost. Daar konden we de eerste stans zetten.

Terug naar de uitkijkpost was er een prachtige omgeving te zien! We keken op het dorpje Längenfeld en onze camping uit. We konden zelfs onze tent zien (als we goed keken). Daarna volgde een snelle afdaling.

Toen we weer bij de koeien kwamen, leek het erop dat de koe van het begin, nog steeds op hetzelfde plekkie stond om ons op te wachten. Wij moesten door het poortje, maar de koe stond daar juist voor. Alsof hij wist dat we daar doorheen moesten.  Sebas speelde voor lokaas en wou de koe naar een andere plek hebben, zodat ik en de jongens gewoon door het poortje konden. De koe liet Sebas er gewoon door heen, maar bleef staan waar hij stond. Wat Sebas ook probeerde, de koe bleef staan bij het poortje. We wilden het risico niet lopen en we zijn maar over het hek geklommen iets verderop. Wát een avontuur met die koe. Hilarisch ook als je er aan terugdenkt.