Vanaf maart begonnen de plannen, om het het huis van Sebas z’n ouders te gaan overnemen, serieuze vormen aan te nemen. De eerste stap die we gezet hadden, was het inschakelen van een makelaar voor de verkoop van de Texellaan. Eerst dat huis verkopen, kijken hoe lang het zou duren, dan pas verder met de aankoop van het nieuwe huis. Ondertussen moest er natuurlijk ook al uitgekeken worden naar een nieuwe woonruimte voor ma.

De verkoop van de texellaan ging razendsnel; de verkoop was binnen 5 dagen rond. Dit was een grote verrassing voor ons allemaal. Dit hadden we niet zo snel verwacht. Maar goed. We waren van ons huis af, dus konden we nieuwe stappen gaan zetten w.b. de aankoop van 2 woningen. Want voordat wij het huis van (schoon)moeder konden betrekken, moest ze natuurlijk wel eerst ergens anders wonen. Dus toen dat ook geregeld was, en onze financiering ook rond was, konden we voorbereidingen gaan treffen voor 2 verhuizingen. We hielpen (schoon)ma mee met opruimen/inpakken, en in ons huis werden ook voorbereidingen getroffen.

Toen ma op 21 september definitief naar haar nieuwe huis ging, konden wij ook aan de slag met de grote update van de Anjerstraat.

Sebas en ik zijn begonnen met het verwijderen van de oude radiatoren in de woonkamer. Dat was een zware opgave want die dingen waren ontzettend zwaar en moeilijk te tillen.  Maar het is ons gelukt. Ook hebben we met hulp van Arjan en Hermien de 40 jaar oude parketvloer eruit gehaald.

De eerste grote klus was op 26 september:  de open haard. Die werd vervangen door een inzethaard. Ook werd er een aanpassing gedaan in het uiterlijk, doordat het plateau verwijderd werd en de voorkant en opslagplek wat strakker gemaakt werd.

Daarna kwam stucadoor Harry op 29 september. Hij zou alleen de stenen muren strak maken in de woonkamer en hal. Een klusje van 8 uurtjes, zo schatte hij van te voren in…..
Uiteindelijk hebben we hem gevraagd om de hele benedenverdieping te stucadoren, een aantal timmerwerkzaamheden te doen (gasbuis wegwerken, kozijn verwijderen en een koof daarvoor te maken), tegelzetten bij de haard, deur in de hal weg te werken met gipsplaat en stucwerk, slaapkamervloer egaliseren en slaapkamermuur te stucadoren.
Harry heeft heel wat avonduren bij ons doorgebracht, soms tot 1 uur ‘s nachts en dan vrolijk de volgende dag (zondagochtend!) om half 8 weer bij ons te zijn. Wat waren we blij met Harry! En wat zijn we toch blij dat we toch de hele benedenverdieping mooi strak hebben nu!

In de avonduren was Harry er, maar overdag kwamen de schilders (4 man sterk) om alles in huis te verven. Die begonnen boven, omdat beneden het stucwerk toch eerst moest drogen. De schilders en de stucadoor zijn bijna 2 weken bezig geweest. Op 12 oktober werd er een begin gemaakt met het plaatsen van de nieuwe radiatoren. Op 13 oktober is de laurierheg gepoot door de tuinman van de buren. En de deadline voor de schilders was zaterdag 14 oktober want dan zou de vloer van de woonkamer gelegd worden. Het schilderwerk vóór 14 oktober klaar hebben, is niet helemaal gelukt omdat nieuwe muren (oude stenenmuren) niet allemaal al goed droog waren, ondanks de 2 gehuurde bouwdrogers. Ze konden toen nog niet geverfd worden.

Soms vond ik het best zwaar: van 08.00 uur tot 16.00 uur de schilders, dan even snel terug naar de texellaan om te eten en om 18.00 uur stond Harry alweer op de stoep tot ‘s avonds 23.30 uur. Gekkenwerk. Gelukkig waren de kinderen die paar weken veel bij mijn ouders te logeren, dus dat was echt even een zorg minder.

Toen de schilders boven klaar waren, kon Sebas beginnen met laminaat leggen op de slaapkamers. Hij kreeg een paar avonden hulp van Sander, dus dan was het gezelliger en sneller klaar. De laatste paar avonden voor de verhuizing gingen de vloeren van de hal en overloop gelegd worden, zodat in elk geval overal de meubels geplaatst konden. Later, toen we er 2 weekjes er in woonden, hebben we de keukenvloer aangepakt.

De dag van de verhuizing hadden we gepland op zaterdag 21 oktober (achteraf bedenk ik me, dat het maar een maand verder was nadat ma het huis verliet).

We hadden op het laatste moment tóch nog een bakwagen kunnen huren via Sijperda in Stadskanaal. Dit was een betere optie dan met aanhangers te gaan verhuizen. Emile, Eric, Arjan en Hermien hielpen ons. Van te voren vond ik het moeilijk in te schatten wat je kunt doen op één dag, maar in elk geval waren alle meubels en grote dingen over gegaan. We hebben 3 ritjes met de wagen gedaan. Aan het einde van de dag waren we er met z’n allen er wel klaar mee, ondanks dat nog niet alles over was. We hadden nog tot 31 oktober de tijd om de laatste dingen over te brengen.

De zaterdag dáárop (28 oktober) gingen we ronde 2 doen, maar dan nu met de aanhanger. M’n vader, Eric en Sebas hebben toch nog zo’n 6 ritten gemaakt met de aanhanger (meer dan ik had verwacht). En bij elke aanhanger werd ik er meer en meer klaar mee. Wanneer hield de rommel nou op? (En…. ‘Ik heb toch niet zóveel rommel?’

Maar goed… uiteindelijk is alles toen over gegaan en hadden we nog 3 dagen over om de boel aan de Texellaan netjes te maken voor de nieuwe eigenaar. En blij dat we nu de focus konden leggen op 1 huis, in plaats van 2.

Ondertussen ook maar oriënteren op nieuwe raambekleding, want dat moest ook allemaal nog besteld. Een aantal weken hebben we handdoeken ipv gordijnen voor de ramen gehad boven, maar inmiddels zijn alle ramen boven nu voorzien van plisségordijnen. Beneden hangen de uiteindelijke InBetweens nu ook voor de ramen; daarvoor hadden we gelukkig noodgordijnen hangen van Sander z’n werk.

Er zijn nog genoeg kleine klusjes te doen, maar het mooie is dat het niet a la minute hoeft. Het kan later nog wel. De tuin en een nieuw fietsenschuurtje is een mooie klus voor het voorjaar, en de plintjes plakken en schilderijtjes ophangen hoeft ook niet meteen. Dat er nog veel dozen staan op zolder en garage, boeit ons even niet. Het staat niet in zicht en we hoeven er niet tussen te leven. We wonen er nu nog maar 2 maanden. Alle slaapkamers zijn allemaal mooi en klaar (die van Maarten hadden we een tegenvaller mee ivm lekkage), de woonkamer en keuken zijn ook naar wens. Dus we zijn blij dat we dit nu zo al hebben. Ik denk dat als we een jaar verder zijn, dat we al weer een heel stuk opgeschoten zijn. We zijn nu erg blij met de rust die weergekeerd is, na een drukke tijd sinds de start van de voorbereidingen van de verhuizing(en) sinds eind mei. Dus deze kerstvakantie is zeker welverdiend en broodnodig.