Dit jaar hebben we de nacht doorgebracht bij Arjan en Hermien. Het was een gezellige avond, en voor we het wisten was het al 00.00 uur (Hermien en ik hadden het ‘moment supreme’ eigenlijk niet eens meegekregen, oeps!) Maarten was er al op tijd  (23.20u : veel te vroeg!) uitgehaald door Oom Arjan, die kon niet wachten om Maarten wakker te maken. Joost zouden we er niet uithalen, tenzij hij natuurlijk zou gaan huilen van de knallen.

Op zich ging het eerst wel goed met Joost; we hoorden niets. Maar na een paar minuten toch gehuil. Dus met Joost heb ik vuurwerk gekeken voor het raam, want hij durfde niet naar buiten.

Na een paar minuutjes ging iedereen weer naar binnen en was het al zo weer 01.15 (!) voordat we de kinderen weer op bed legden. Die sliepen dan ook als roosjes verder…. zij wel…..

Ik zou slapen op een luchtbed en Sebas op een zelfopblaasbaar matje. En je raadt het al…

….Toen ik net lekker wilde gaan liggen, voelde ik steeds meer de koude en harde vloer onder mijn billen. Luchtbed lek! Bah…! Dus er zat niks anders op dan maar met dekbed en kussen op de bank te gaan liggen beneden.

De volgende ochtend deden we het rustig aan (kids slapen dan gelukkig toch ook langer door) en hebben we met z’n allen genoten van een lekkere lunch van tante Hermien!