Aangezien we redelijk dichtbij Italië waren gingen we vandaag daar naar toe. Kon Maarten op school zeggen dat hij ook in Italië geweest was 
Op de heenreis een stempel bemachtigen voor de geocoin en dan door naar de Tsjimmelsjoch route over de hoge bergen van Tirol. Een prachtige weg met vele haarspeldbochten en mooie natuur. Onderweg af en toe even er uit om foto’s te maken en van het uitzicht te genieten. lees meer
Deze dag gingen we ‘s middags weer op pad voor een aantal stempels voor de geocoin. We kwamen als eerste bij een prachtig klein meertje. Toen we aankwamen werden er net trouwfoto’s gemaakt. Daarna was het meertje zo’n beetje voor onszelf. Wat een heerlijke plek!
Daarna gingen we door naar de volgende locatie: een waterval. lees meer
Vandaag gingen we eerst eventjes plonsen in het zwembad. Omdat het zonnetje al snel wegging (zoals elke keer als we gingen zwemmen), waren we er na een uurtje wel weer klaar mee. Wat dan te doen?
Er was een geocache (‘Winkelbergsee’) en dat was meteen ook de route van een geolehrpfad. Dus leuk en leerzaam voor kinderen en voor ons. We moesten 8 punten bij langs in ongeveer 7,5 km. Net zoals altijd moest er wel heuveltje op gelopen worden en dit was af en toe best even zweten. Joost hield niet alles vol en ging af en toe bij Sebas op de nek. Elk punt dat we vonden, moesten we stansen op de schatkaart. lees meer
Op geocaching.com zag ik dat er 9 speciale geocaches in het dal verstopt zijn. Als je daar 5 van doet, dan krijg je bij het toeristenbureau in Längenfeld een speciale Ötztaler geocoin (met trackingnummer). Met een speciale kaart kun je loggen d.m.v. een stans in elk gevonden doosje, met z’n eigen patroon. De eerste cache die we hiervan deden was ‘Adlerblick‘. De locatie was vlakbij de camping, maar het startpunt van de tocht lag toch echt een heel stuk verder weg.
Na het zoeken van een parkeerplekje gingen we op pad. Eerst door het weiland met koeien, waar ze al stonden te wachten op ons. Na het knuffelen en aaien met een ‘lieve’ koe die de aandacht kennelijk heel lekker vond, gingen we onze weg vervolgen. Alleen de ‘lieve’ koe kwam ons achterna, eerst langzaam, daarna iets meer op een draf. Hij gaf Sebas nog een stevig ‘koppie’; een teken voor ons dat we toch maar sneller gingen doorlopen. Als snel was de situatie weer kalm en konden we richting de heuvel lopen. lees meer
We wilden wel heel graag een gletscher zien in Oostenrijk. We deden onze goede wandelschoenen en warme truien aan en namen nog een extra jas mee. En zo gingen we via de hoogste (tol)straat in Europa, de gletscherstraße, naar de Rettenbachferner. lees meer
