Vanmiddag zijn we met z’n drietjes wezen geocachen in Zuidveld, vlakbij ouwe oma Missche.
Het begon al goed: bij een slagboom werd gewaarschuwd voor monsters. Dit vond Maarten wel erg spannend. Toen we het eerste ‘monster’ gevonden hadden, wist hij waar hij aan toe was en durfde de tocht wel voort te zetten. Joost zat lekker in de rugdrager.
Op de terugweg hebben we een bezoekje aan ouwe oma gebracht en daarna hebben we pizza’s gehaald.
Zondag 17 juli om 08.30 uur vertrokken we met volle auto en dakkoffer richting Steinach (Kinzigtal – Zwarte Woud). Zoals gewoonlijk begonnen we de reis met ons traditionele lied: ‘Sultans of Swing’ van Dire Straits. Dit was het eerste lied dat we hoorden, toen we voor de eerste keer met mijn Opel Corsaatje op vakantie gingen in 2007. Sindsdien draaien we dit lied altijd als we de vakantie beginnen.
De heenreis was er één van veel wegwerkzaamheden, veel files en gejengel vanaf de achterbank. Maarten vermaakte zich prima met IPad en Nintendo DS, maar Joost was er al snel klaar mee. Hopelijk zou hij nog even een aantal uurtjes willen slapen, alleen dat werd slechts een hazenslaapje van max. 45 minuten. Grote tegenvaller dus, aangezien de ‘kale’ reistijd 6,5 uur zou bedragen en we dus niet zo blij waren met 6 uur gejengel.
Dus we zijn om de 2 uur gestopt, om even de energie van de kids er weer uit te laten. Door alle oponthoud kwamen we pas om 17.30 uur aan op de camping. Gelukkig hadden we een tent geboekt, waar alles al in zat, dus we hoefden alleen de bedden op te maken en de spullen uit de auto in de tent te doen en we konden relaxen….. dachten we….
Vandaag (Bevrijdingsdag én Hemelvaartsdag) was het heerlijk weer. Sebas was vrij gelukkig, daardoor konden we er even lekker tussen uit op deze prachtige lentedag.
We hebben de cache ‘8 jaar Snertevent’ gelopen in Ter Borg. Mij deed deze omgeving wel een belletje rinkelen, want volgens mij was hier eerder ook een geocache. De route liep door een mooi natuurgebied waar ook Schotse Hooglanders en schapen liepen. We kregen ze alleen in de verte te zien, ze bleven ver weg van ons.
Na 6 waypoints konden we dan na 1,5 uur de eindcache loggen. We hebben allemaal een leuke middag gehad!
Maarten is de hele week al op vakantie met opa en oma Missche in Dalfsen – camping Spokke-Riete. Wij zijn ‘alleen’ thuis met Joost.
Ze zouden met z’n drietjes maandag vertrekken, maar Maarten is zondag ziek geworden. We hadden eerst het feestje van Femke, maar daar was hij al niet fit. Op de terugrit naar huis, moest hij ineens overgeven in de auto. Alles zat eronder, maar vooral sneu voor hem. We vreesden het ergste voor maandag. En ja… hij was maandag nog steeds flink ziek: overgeven en diarree, dus op vakantie gaan was geen optie.
Opa en oma zijn wel gewoon vertrokken en gelukkig was hij dinsdag fit genoeg om gebracht te worden. Om 10.45 uur kwamen we aan en zijn ik en Joost de hele middag gebleven. Maarten genoot meteen van al het speelgoed. De hele dag had hij een traptractor tot zijn beschikking. Om 16.00 uur zijn Joost en ik weer weggegaan.
Zaterdag had Sebas ineens het idee om uit eten te gaan! Dat klonk als een goed plan en we zijn lopend met z’n drietjes naar Vittoria gegaan. We hebben daar lekker gegeten! Nr 6 als voorgerecht was heerlijk! Alleen beetje veel voor 1 persoon. Ook de rest was erg lekker.
Zondag hadden we gepland voor geocachen. We hebben ‘Help!…Misdrijf in Anderen?’ gedaan. Een Multi van 4,5 kilometer. Dat was een zeer leuke tocht met verrassende, originele waypoints!
Vandaag was het vooral regenachtig, een prima dagje om in het bos achter de camping te wandelen en te geocachen. Met Joost in de draagzak, hebben we 4,7 km gelopen (nagemeten in ‘Mapsource’ a.d.h.v. onze tracks opgeslagen in onze gps.) We liepen langs een aantal hele originele, leuke caches. Toen Joost halverwege wat begon te mopperen, had Sebas het idee om hem anders in de draagzak te doen, met zijn gezicht naar voren. Dat vond Joost wel leuk en heeft zó de tocht uitgezeten.
Vanaf de laatste geocache was het nog een behoorlijk eind lopen naar de ingang van het park. We liepen langs het park, langs de hekken. We hadden geluk, want er was ergens een gat in het hek, zodat we snel weer bij onze stacaravan zouden zijn. Toen we net allemaal door het hek waren gekropen, sprak een campinggast ons kwaad aan. Hij vroeg zich af waar we nu helemaal mee bezig waren! Na een discussie met die man, zijn we uiteindelijk maar gewoon doorgelopen, omdat hij maar niet snapte waarom we dit deden. Als je moet kiezen tussen 2,5 km (ook nagemeten in ‘Mapsource’) extra lopen óf door het hek en 500 m lopen, dan snap je onze keuze vast wel!
