Wat was het genieten gisteren met het mooie weer. Gewoon jammer om binnen te blijven. Dus besloten Sebas en ik om op stap te gaan. Maarten kreeg een, nog veel te grote, zomerjas aan (bedankt Gera!) en we gingen met z’n drieën op de fiets. We kwamen bij mijn ouders uit, want daar kan Maarten lekker in het gras spelen. Hij heeft dan ook zeker genoten in en van het gras, mjammie!  Ook heeft hij z’n ogen uitgekeken bij de geitjes van de achterburen.

De haan van mijn ouders vond Maarten iets minder leuk, maar hij begint er steeds meer aan te wennen. Op het laatst reageerde hij nauwelijks, dit in tegenstelling tot zijn eerste ervaring met de haan waarbij hij in huilen uitbarstte.

Hopen dat deze prachtige dagen lang zullen duren!

Aan het eind van de middag hebben Maarten en ik weer een bezoek gebracht aan het consultatiebureau. Hij weegt nu 11.060 gram en is 79 cm lang! Nog steeds zit hij aan de bovengrens van de curves, maar alles is in verhouding. Hij moest nog een propje papier pakken en dat deed hij keurig tussen duim en wijsvinger. Ook met z’n andere hand was dat geen probleem. Hij liet de wijkverpleegkundige ook nog even zien dat hij het ook kon overpakken met zijn andere hand en dat hij het ook nog wel in de mond kon stoppen! Ze werd veelvuldig begroet –  “Haai” – en ze kreeg zelfs nog een applaus. Je begrijpt zelf wel dat het applaus kwam vóórdat hij z’n prikken kreeg , want na de inentingen was hij niet zo vrolijk meer. Hij heeft maar eventjes gehuild, dat viel me nog mee. De pleisters die hij op zijn benen geplakt kreeg, werden er  ook meteen weer afgehaald (keurig tussen duim en wijsvinger overigens 😉 )

Vanavond was hij wel heel zielig. Ik kwam terug van 10-minutengesprekken van school en was nog net op tijd om hem, samen met Sebas, in bed te stoppen.  Alles ging goed, vertelde Sebas, totdat hij mij zag. Toen was het huilen, huilen, huilen. Zijn armpjes gingen open; ik moest hem troosten. Daarna was het heel zielig huilen en legde hij zijn hoofd op mijn schouder. Na 20 minuten werd hij eindelijk rustig en hebben we hem in z’n bedje gelegd. Nu slaapt hij. Ik hoop dat de nacht rustig blijft…..

 

En daar kwam oom Eric met een pakketje vanmiddag bij ons. Hij had eens op internet gekeken en een knuffelschaap gevonden! Precies dezelfde… alleen een slag groter! Maar daar heeft Maarten heus geen moeite mee…. Dan is er meer om op te sabbelen, trekken en bijten. Het filmpje laat wel zien hoe blij Maarten is dat hij herenigd is met Schaap. Meteen gaat hij zijn sabbelbewegingen maken met z’n mond. En zowaar viel hij bijna á-la-minute in slaap vanavond! JOEPIE!! SCHAAP IS BACK!

 

Sinds we weer terug zijn van vakantie is  Maarten echt ontroostbaar als hij naar bed gaat.  Zijn allerliefste knuffel, Schaap, is er niet meer. Maarten was Schaap al flink aan het vernielen door zijn rasta-vacht helemaal uit zijn lijfje te trekken met z’n tanden, maar nu is het arme knuffeltje zo gehavend, dat het nu helemaal niet meer vertrouwd is om hem bij Maarten te laten.  Maarten is intens verdrietig als hij moet gaan slapen, want nu kan hij niet meer lekker sabbelen op de lekkere haren van zijn knuffel.

Zijn nieuwe vriend Aap (lijkt op Sch-aap), was de laatste dagen nog niet erg welkom. Maar vanochtend viel hij toch snel in slaap met …..