Het lijkt wel alsof al die weken zonder klachten voorbij zijn: alles komt ineens. Ik ben de laatste tijd erg moe (er zijn dagen bij dat ik maar 8 uur wakker ben) en de misselijk komt steeds meer. Laatst zelfs over moeten geven, blgggh. Terwijl nu de periode zou moeten aanbreken dat die klachten zouden moeten verdwijnen. Heb ik het opgespaard?

De meeste mensen die belangrijk voor ons zijn, weten nu dat we in verwachting zijn. Gelukkig maar, dan hoef ik ook niets meer te verbergen (buik!!!) Jaja, het buikje komt steeds meer. M’n gewone broeken pas ik nauwelijks meer, en heb zelfs al een paar positiebroeken. Dat zit dan toch wel weer wat beter.

Binnenkort maar eens een begin maken om wat slaapkamers boven leeg te halen, zodat er laminaat in kan. Dan kan ook het een en ander naar zolder gebracht worden, want ja… er moet toch een kamertje leeg! Zo hier en daar kijk ik stiekem al naar babykamertjes en andere babyspullen. Zo leuk! Ook heb ik al een tijdje geleden 2 rompertjes en een mutsje gekocht van nijntje. Zoooo schattig! Kan niet wachten tot ons hummeltje erin gekleed gaat.

Vandaag naar verloskundige geweest en het was weer een zeer interessant bezoekje. Toch ook wel spannend, want je vraagt je toch af of het nog goed gaat. Zelf verneem ik namelijk niet veel.

We hebben vandaag weer een echo gehad en Sebas heeft het ook met de videocamera opgenomen. De drie foto’s die we meegekregen hebben staan weer hieronder.

Op de 1e foto zie je heel duidelijk het handje (met vingers!!). Op de andere twee zit hij (‘t kan ook zij zijn hoor!) tegen de bovenkant van m’n baarmoeder te schoppen! Je ziet daar het beentje omhoog steken. Zo bijzonder!! Het beweegt lekker en het hartje klopte ook goed. Geen verdikking in de nekplooi (mogelijk symptoom v.Down), dus dat is ook goed. Het is al 5,2 cm groot!!

Ben nu 11 weken en 5 dagen heen, dus elke woensdag ben ik weer een week verder!

Vandaag weer op de weegschaal gestaan. Het blijft gelukkig steken op 66 kilo. Ben bewuster bezig met eten van fruit en groente. Drink regelmatig melk en heb extra vitamine C tabletten op advies van verloskundige. Nog een paar dagen (6 september) en dan hebben we weer een afspraak bij de verloskundige en komt er weer een echo. Als dan alles goed is, dan kunnen we het de ‘wereld’ vertellen.

De verloskundige vertelde ons de vorige keer over de combinatie test en vroeg ons na te denken of we dit willen doen. Deze test bestaat uit een bloedtest en een nekplooimeting, waarbij de kans wordt berekend dat je kindje het syndroom van Down heeft. Het blijft een kansberekening en helemaal zeker weet je het nooit. We zijn eruit: we doen het niet! Sebas wilde het wel, maar ik niet. Ik zou het hummeltje toch niet weg laten halen als zou blijken dat ik een verhoogde kans heb. Trouwens in veel gevallen blijk je toch een gezond hummeltje te krijgen. Dus wat voor zin heeft het? Het lijkt het Holland Casino wel: één grote gok!

Hier is op zich alles goed, behalve wat milde kwaaltjes gaat alles z’n gangetje. Ik weet gewoon dat ik iets moet eten als ik uit bed kom, dan word ik niet misselijk. Als ik moe ben, ga ik gewoon even slapen en als ik last heb van maagzuur, weet ik dat ik de volgende keer niet meer zoveel patat moet eten ;-). Melk drinken helpt dan wel weer. Voor elk kwaaltje een oplossing en zo heb ik er maar weinig last van gelukkig. Ik hoop dat het zo blijft, want boven de wcpot hangen heb ik geen zin!

Vandaag naar de verloskundige geweest voor de eerste afspraak. We hebben ons hummeltje voor de eerste keer mogen aanschouwen. Het bewoog al behoorlijk en het hartje klopte goed. Nu is het echt!! Waar ik wel wat tegen op zag was het bloedprikken. Daar hou ik dus echt niet van! Maar goed, ik ben er weer doorheen. En we hebben twee fotootjes!

8 weken inmiddels!! Als ik ‘s ochtends op de weegschaal sta ben ik een dikke 2 kilo lichter dan wanneer ik ‘s avonds er op stap… mmmm… vreemd