En toen waren we Luna kwijt. De hele middag liep ze al om mijn benen heen, te zeuren om eten. En toen was het wel erg rustig….
Toen ik even op de webcam keek, zag ik daar ineens een grijze poes: LUNA!!! Gelukkig lag Maarten nog maar net 5 minuutjes in zijn wiegje.
Onze katten moeten nog niet heel veel van onze nieuwe aanwinst weten. Als Maarten begint te huilen, is er vaak al snel geen kat meer in de kamer te vinden. Gisteren sprong Luna ‘per ongeluk’ in de kinderwagenbak om snel tot de ontdekking te komen dat dit een grote fout van haar was. Het fleecedekentje zag er ook zo uitnodigend uit, maar wat daaronder lag, was niet waar ze op gerekend had.
Toch is het me laatst gelukt om Maarten te voeden met Luna op schoot. Anders komt ze nooit bij me liggen, maar ze had waarschijnlijk zin in een warme schoot. Tja… en als Maarten dan gevoed moet worden, dan gaat dat natuurlijk voor. Wonder boven wonder liet ze zich niet wegjagen en bleef heerlijk liggen. Ook bij Sebas was het al eerder ‘raak’. Ze heeft, meer nog dan Nero, behoefte aan gezelligheid. Nero is nu ontzettend veel buiten. Hij is ook erg afgeslankt, want hij ligt nu niet meer de hele dag op de bank lui te zijn.
Vandaag heb ik het speelkleed even uitgeprobeerd en de muziekmobile in elkaar gezet. De poezen waren allebei erg gecharmeerd van het zachte spul. Ook de knuffeltjes vinden ze erg leuk. Vooral Luna is erg blij met haar nieuwe kattenspeelkleed…..
Ik denk dat we toch maar weer de plantenspuit moeten klaarzetten als ons hummeltje geboren is, want anders krijgt hij geen kans om van ZIJN speelkleed gebruik te maken…..
