Daar is ‘t ie dan! Het filmpje van onze vakantie.

Het is mij nog niet helemaal naar m’n zin aangezien ik voor het eerst gebruik heb gemaakt van Avid studio i.p.v. Pinnacle. Het montageproces is niet geheel vlekkeloos verlopen. Eerst had ik Pinnacle gebruikt. Maar die zei na 2 uur monteren: “doe het nu zelf maar”, en Avid begrijp ik nog niet geheel. Ook een Lunapoes die ineens mijn computer uitzet, hielp niet mee. Kortom: na veel bloed, zweet en tranen kun je hieronder het filmpje bekijken. 😉

Ook dit jaar hadden we het plan om weer met z’n zessen een midweek weg te gaan. Het wordt inmiddels een echte traditie. Alleen besloten Arjan en Hermien zondags om niet mee te gaan, omdat de vader van Hermien opgenomen was in het ziekenhuis. Logisch natuurlijk dat zij niet weg wilden gaan. Maar voor iedereen was het wel een grote domper.

En zo vertrokken Eric, Sebas, ik en Maarten maandag in de auto van mijn ouders (de volgewaggen) naar Kronenburg. Doordat Eric achterin de auto zat bij Maarten, was het voor ons allen een zeer relaxte reis. Bij elke windmolen werd Maarten zeer enthousiast: “Eeic! Mole, draaie!” ging het telkens. En aangezien er in Duitsland nog al wat windmolens staan…….

Maarten ging bij aankomst om 3 uur meteen naar bed en sliep als een roos. Rond 5 uur hebben we boodschappen gedaan en werden we in de supermarkt gebeld door Arjan. Ze kwamen toch nog!

Dinsdagochtend was het meteen feest voor Maarten want hij mocht met Oom Eric cornflakes eten. Jammie! Daarna zijn we naar de burcht van Kronenburg gegaan, waar we een mooi uitzicht hadden op het meer en ons vakantiepark. Ook zijn we nog eventjes in België geweest, maar toen we een sms lazen van Arjan (die hij een uur geleden al had verzonden) dat ze zo aan zouden komen, zijn we maar snel teruggegaan. Toen we aankwamen bij ons huisje, zaten Arjan en Hermien al op onze veranda te wachten.

‘s Middags zijn we nog naar een waterval bij het plaatsje Nohn geweest. Het begon al te sneeuwen toen we in de auto zaten.  De route die wij wilden lopen (de kortste route) was niet erg veilig. Dus er zat niets anders op dan de lange route te lopen. Onderweg hebben we nog met sneeuwballen gegooid naar Maarten, die dat fantastisch vond: “Grappig!”, zei hij regelmatig. Ook honkballen met een paraplu en sneeuwballen was erg leuk. De trappen die naar de waterval leidden waren wel erg glad en dat was best spannend. Maar de waterval was prachtig.  ‘s Avonds hebben we nog gegourmet met de gourmetschalen die Hermien meegenomen had. Ook dat was weer heerlijk!

Woensdag zijn we naar het stadje Monschau geweest. Sebas sprak steeds van mon-chou (de roomkaas). Het stadje was erg sfeervol met zijn vakwerkhuisjes en de Ruhr die daar doorheen stroomt. We hebben ons nog lekker eventjes opgewarmd in een cafeetje waar ze de wereld aan chocolademelksmaakjes hadden. Verder was het stadje uitgestorven; de winkeltjes dicht en weinig mensen (toeristen). Dat was erg jammer.  ‘s Avonds hebben we nog eventjes gezwommen in het zwembad op het park en daarna zijn we daar nog uit eten geweest.

Donderdag rond 12 uur zijn we naar Euskirchen gegaan, in de hoop dat daar heel veel winkels waren waar Hermien en ik ons konden uitleven. Maar helaas… dit viel een beetje tegen. En…. op stap gaan met mannen die shoppen niks aan vinden, is ook niet erg leuk. ‘s Avonds gingen we wat opruimen. Vooral het opbergen van het popup-tentje van Maarten, was hilarisch. De filmpjes staan in de post hieronder.

Vrijdag zijn we rond 10 uur weer vertrokken richting Stadskanaal. Onderweg hebben we nog eventjes geluncht en waren rond 3 uur weer bij mijn ouders om daar thee te drinken en te eten.